Tijdmachine

Hee lieve mensen in Nederland!

Het lijkt af en toe wel alsof we in een tijdmachine zitten, want zat ik in mijn vorige verhaal nog heerlijk te chillen op de stranden van Sri Lanka, zo zit ik nu mijn verhaal te typen in het levendige Thailand! We zitten hier nu een week en ik kan nu al zeggen wat voor fantastisch land dit is! Zeker in vergelijking met India en Sri Lanka. Gingen we in die landen vaak om 22.00 uur naar bed, nu dineren we op deze tijd. Maar voordat ik me met al mijn enthousiasme vol op jullie stort, zal ik eerst nog het einde van onze reis door Sri Lanka vertellen..

Eigenlijk kan ik hier vrij kort over zijn want we hebben niks, maar dan ook helemaal niks meer gedaan in de laatste week van Sri Lanka! Dat klinkt misschien heel suf, maar oh wat was het relaxed! Van Mirissa zijn we doorgereisd naar Unawatuna, waar wij ons meteen thuis voelden. Unawatuna is eigenlijk een piepklein dorp met een grote hoofdweg en daaraan zitten alle restaurantjes en guesthouses. Na wat rondgesjokt te hebben, ploften we neer op het gezamelijke balkon van ons guesthouse. Het mooie was dat Lizette en ik de enige in het hele hotel waren plus dat er een muziekinstallatie stond! Hupakee, Lizette en Ilja zijn net binnen en knallen meteen de muziek aan! Laat ze maar weten dat we gearriveerd zijn! Nadat we er achter kwamen dat de Sri Lankaanse muziek niet echt ons ding is en we Justin Bieber al 10 keer voorbij hadden horen komen, was de lol er eigenlijk wel snel af en plugden we mooi onze eigen mp3 er in! Dit was natuurlijk een prima aanzetje voor een goede stapavond, dus met een fles Arack (de lokale sterke drank), een laag make-up en onze nieuwe jurkjes gingen wij naar de Happy Banana! En ja…het was net zo fout als dat het klinkt! Daar aangekomen stonden er al een paar zatte toeristen en locals onder (van die typische schoolfeest) discolampen te dansen. Dit zou wel eens een apart avondje kunnen worden… Toen de arack rijkelijk begon te vloeien werd het toch nog een zeer gezellige avond waarin we veel gedanst en gelachen hebben! Helaas was dit de volgende dag flink voelbaar… Met onze kater dus maar besloten om nog een dagje te chillen in Unawatuna en pas de volgende dag richting Hikkaduwa te gaan. Daar de volgende dag aangekomen viel het behoorlijk tegen! Na veel verhalen dachten wij dat dit hetzelfde zou zijn als Unawatuna, maar het tegendeel was waar. Er was amper strand, er lag een hele drukke weg door het dorp heen en er was totaal geen sfeer! Tegenvallertje! Gelukkig voor ons hadden we toch al haast, want twee dagen later moesten we al in het vliegtuig zitten voor de vlucht naar Bangkok. Hieronder het verhaal van de eerste week Thailand.

Dinsdag 13 maart was het dan zover; van Colombo vlogen we naar Bangkok. Lizette is natuurlijk al een keer eerder geweest en die had mij al veel verhalen over dit land verteld. Ikzelf heb me in Sri Lanka totaal nog niet bezig gehouden met Thailand, dus ik dacht; ik laat het maar lekker op me afkomen. Lizette had tijdens haar vorige reis niet echt een goede indruk van Bangkok gekregen en ik was dan ook voorbereid om een chaotische, smerige en heftige bende aan te treffen, maar dat viel me echt reuze mee! Waarschijnlijk komt dit omdat ik Delhi gewend ben, wat echt 100 keer erger is! Maar ik moet zeggen dat ik Bangkok echt een leuke stad vind! Bij aankomst hadden we al gauw een hostel gevonden en na een koude douche (het was zoooo heet in Bangkok) wilde ik uiteraard meteen zien wat de Khao San Road nou precies is, dus Lizette nam me mooi op sleeptouw. Nu ik er geweest ben kan ik jullie haarfijn uitleggen hoe het er was; het is een hele lange straat met super veel eetkraampjes, verkopers, gezellige restaurantjes, massage salons, veel te harde muziek, rare locals en dronken toeristen. We hebben even door de straat heen gelopen, hebben daarna een fruitshake gehaald en zijn neergeploft op een stoepje. Dit is echt de beste manier om het gekke straatleven te bekijken. Het mooie aan de Khao San Road is dat het nooit hetzelfde is. Als je er ‘s ochtends over heen loopt is het vrij rustig, als je er ‘s middags bent staan er overal kraampjes met vers fruit en noodle soep en als je ‘s avonds rondkijkt staan er overal bier- en cocktailkraampjes. De helft van de mensen is dan ook bezopen en staan op straat te dansen. Het is echt een wereld van verschil als je het overdag of ‘s nachts ziet. Trouwens van al die gekke mensen werd Lizette ook een beetje maf…ze had namelijk het fantastische idee (not!) om een gefrituurde sprinkhaan te gaan eten!! Ik met mijn instectenfobie moest hier natuurlijk niks van hebben en dacht dit mooi aan haar over te laten, weet die truttebol me toch over te halen om een hapje te nemen!! Hmm..toch stiekem best trots dat ik het heb gedaan. Maar jongens, er zat totaal geen smaak aan, dus jullie missen echt geen culinair hoogstandje daar in Nederland.

Na een paar dagen te hebben rondgekeken, allerlei lekker lokaal eten te hebben geprobeerd en ons goed hebben laten masseren, vonden we dat we best wel weer actief en cultureel konden doen. Vrijdag zijn we daarom naar een floating market geweest. In een bootje voeren we langs allerlei kraampjes, maar helaas was het heel erg op toeristen gericht en was er weinig lokaals aan. Een beetje een teleurstelling, maar toch blij dat we het eens meegemaakt hebben. Het is toch wat anders dan de zaterdagmiddagmarkt in Nederland;-). Na vijf dagen Bangkok was het tijd om de volgende plek te gaan ontdekken. Eerst hadden we bedacht dat we wilden hiken in een Nationaal Park (jaaa, we kunnen geen genoeg van Nationale Parken krijgen!) maar het scheen best veel tijd en gedoe te kosten om er te komen, dus besloten we om meteen maar door naar het noorden te gaan. Met een stuk of 25 jongeren de bus in en op naar Chiang Mai! Helaas was de bus niet echt geschikt om er schoonheidsslaapjes in te houden, dus de volgende ochtend om 06.00 uur kwamen we gaar en verkreukeld aan…Hallo Chiang Mai!

Chiang Mai is in vergelijking met Bangkok een lekker rustig stadje, maar er is wel zat te beleven. De eerste dagen hebben we dan ook rustig rondgekeken en hebben we een bezoekje aan de zaterdag- en de zondagmarkt gebracht. Erg leuk om rond te snuffelen en lokale snacks uit te proberen. Ik zou het bijna vergeten te vertellen maar naast de enge ervaring met de sprinkhaan heb ik nog iets dappers gedaan; namelijk scooter rijden! Op dag 2 hebben we een scooter gehuurd en Lizette wist een leuk bergweggetje waar het gemakkelijk rijden was er er was ook nog eens een waterval en tempel te zien. Aan het begin liet ik Lizette mooi rijden, want ik had nog nooit op zo'n ding gereden, maar eenmaal op de rustige bergweg, durfte ik het aan! Aan het begin scheurde ik als een dolle weg, maar al snel kon ik al beter doseren. Pff, even eng aan het begin, maar wel een heerlijk gevoel om zo door de bergen te scheuren zeg!

De volgende dag weet niet wat ons bezielde, maar we besloten om op de derde dag een tweedaagse hike te gaan doen… Alsof we nog niet genoeg gestraft waren met Adam’s Peak! Dus de volgende dag vroeg uit de veren, sneakers uit het meest diepe en donkerste hoekje van mijn backpack gehaald, geen make-up op en afritsbroek aan: tijd voor de actieve look! Met een best positief gevoel stapten we de pick-up in en al snel zaten we met 13 mensen volgepropt in een veel te klein voertuig. Gelukkig een hele gezellige groep met twee Nederlandse meiden (toevallig ook uit Nijmegen) dus konden lekker kletsen. Na een flinke rit kwamen we aan bij het olifantenkamp. We zouden weer een olifantenrit gaan maken. Iedereen was hier natuurlijk super enthousiast over, maar wij hadden dit al gedaan in India, dus voor ons hoefte het niet zo nodig. Toch maar gewoon gedaan, maar daar hadden we al snel spijt van. Ons ‘olifantenmannetje’ was redelijk agressief tegen het beest en daar konden wij echt niet tegen. Dus elke keer als meneer een soort hamertje en pin op de schedel van het arme beest sloeg, begonnen Lizette en ik heel hard te roepen dat hij op moest houden en rustig moest doen. Uiteraard had meneer hier dikke schijt aan en ramde ook nog doodleuk tegen een passerende olifant.. Echt een vreselijk agressief mannetje en we zaten met een enorm groot schuldgevoel op het beest. Dit was toch wel even anders dan in India…

Nu de vreselijke olifantenrit voorbij was, kon de hike beginnen. Niemand van de groep was erg sportief en we hadden allemaal eigenlijk het idee dat het een super makkelijke hike zou worden. Nou, niet dus! Ten eerste was het super warm en ten tweede gingen we echt heeeel steil omhoog. Nu was ik er tijdens de klim op Adam’s Peak al achter dat ik mijn adem niet onder controle kan houden en dit kwam tijdens deze hike weer naar boven… Al hyperventilerend had ik zo’n enorme spijt dat ik hieraan was begonnen! Maar door mijn mental coach Lizette;-), de andere rode en bezwete koppies van de anderen en het nemen van meer korte pauzes, ging het verbazingwekkend beter met mijn adem en dus ook mijn motivatie! Zonder ademhalingsproblemen ben ik de tweede helft best goed doorgekomen! We kwamen aan bij een Lahu-dorp, hier zouden we de nacht doorbrengen. Maar eerst was het tijd voor een overheerlijke maaltijd. Smikkelend en smullend aten we van onze pompoencurry, kip en vers fruit. Er was zelfs nog gezorgd voor een avondvullend programma; alle kinderen uit het dorp kwamen langs om een traditioneel lied te zingen en dit was echt heel schattig! Daarna was het tijd voor drankspelletjes. Lizette en ik gingen braaf aan het water, waardoor wij natuurlijk de enige scherpe waren en we iedereen lekker op hun fouten konden wijzen, zodat ze nog meer moesten drinken, haha! Nadat niemand nog maar iets van het spel snapte gingen we over op de gitaar! Onze gids pingelde de leukste liedjes en wij zongen luid en vals mee! Een mooie avond! Om 23.30 uur was het dan echt tijd om te gaan slapen, want de volgende dag stond er een wandeltocht naar een waterval en wild water raften op het programma. Natuurlijk hadden we geen 3-sterrenhotel verwacht, maar ons bamboo-hutje op palen was wel erg primitief! We moesten vier dunne matten delen met 13 mensen…dat zou knus worden! Gelukkig konden Lizette en ik samen met de Nederlandse meiden op een mat liggen, dus hoeften we niet naast een of ander klef stel te liggen. Menig man zou jaloers op me zijn, want ik heb toch maar mooi tussen drie dames in geslapen!:-P

De volgende dag was de tocht gelukkig vooral naar beneden, dus vooral veel concentreren op het niet uitglijden. Ook best vermoeiend, maar wel te doen. Als beloning konden we even zwemmen en pootje baden onder een waterval, heel verfrissend met al dat gezweet! Toen ging de tocht weer verder naar het raft camp. Helaas zitten we in het droge seizoen en is het water niet zo wild, maar toch was het echt super leuk om te doen. Met vier meiden zaten we in de boot en onze gids (wilde maar al te graag Jack Sparrow genoemd worden) was echt zo gek als een deur! Na 10 keer nat gespetterd te zijn door J.S, tegen een paar rotsen aangeknalt te zijn en door de af en toe snelle stroomversnelling, kwam ik zeiknat uit de boot. Maar wel een hele leuke ervaring! Na een gezamelijke lunch en de autorit terug naar Chiang Mai, namen we afscheid van de groep en konden we bijkomen met….. een broodje kroket! Ja, je leest het goed! Lizette had mij al lekker gemaakt met het feit dat hier een restaurant zit dat kroketten verkocht, dus daar wilde ik natuurlijk heen! En oh, wat was dat genieten zeg!

‘S avonds dachten we weinig energie te hebben, maar wilden toch nog even een avondmarkt bezoeken (nee, wij krijgen nooit genoeg van winkelen). We dachten dat deze markt best klein was, maar hij ging maar door en op een gegeven moment kwamen we aan bij een plein. Hier stonden ineens 10 lady boys voor onze neus. Helemaal opgedoft met lagen make-up, glitterpakjes en hoofdtooien stonden ze daar hun danspasjes voor een gratis show te oefenen. Lizette en ik keken onze ogen uit! Uiteraard konden we deze show niet missen (al helemaal omdat het gratis was) en gingen met een biertje voor het podium zitten. Van te voren dachten we dat het een soort van striptease show zou worden ofzo, maar het was een best leuke show! Uiteraard kwamen alle foute liedjes naar voren en de meest overdreven outfits waren uit de kast getrokken. We hebben ons prima vermaakt tussen deze mannen/vrouwen..?

Gelukkig zonder enge dromen over lady boys kunnen slapen en vanochtend met enorme spierpijn wakker geworden. Lizette zit me nu de hele tijd uit te lachen omdat ik als een oud oma’ tje rondloop. Nouja, ik neem gewoon weer een massage, kan allemaal hier!

Voor nu weer genoeg gepraat over onze avonturen. Morgen vertrekken we naar Chiang Rai en vanaf daar pakken we een boot naar Laos. Dit lijkt me ook een erg fascinerend land. We reizen door naar het zuiden, waar we de grens oversteken naar Cambodja. De laatste week komen we weer terug in Thailand om nog te genieten van zon, zee en strand! Goede vooruitzichten!!!

Lieve jullie, geniet van de lente en tot in het volgende land!
Liefs Ilja