Van hot naar her

Sabaideeeeee!

Deze vrolijke kreet roepen we nu al twee weken en betekend Hallo in het Lao. Ja, we zijn dus intussen in Laos, het vierde land van deze reis. En hierbij stopt het niet…. Maar voordat ik over onze verdere plannen ga vertellen, zal ik nu een update geven van de afgelopen twee weken in het prachtige, groene Laos.

Het begon allemaal in Chiang Rai, Thailand, waar we vroeg in de ochtend naar de Mekong Rivier gebracht werden. Hier betaalden we ons visum en werden we eerst met een gammel bootje naar de overkant van de Mekong gebracht. Eigenlijk waren we nu al in Laos, maar we moesten natuurlijk nog even officieel door de migratie dienst. Toen pas begon ons avontuur op de zogenaamde ‘slow boat’. Helaas voor ons waren we als laatste en dat was te zien; alle stoelen waren al bezet en na een kwartier zitten zeuren en klagen, werden er wat plastic stoeltjes in het smalle gangpat gezet en daar zaten Lizette en ik dan.. Een beetje beteuterd en beklemd zaten we te denken dat we geen zin hadden om de volgende 7 uur zo te zitten. Daarom gingen we zelf maar op onderzoek uit en vonden uiteindelijk een relaxed plekje bij een groot open raam, waar we een prachtig uitzicht hadden over de Mekong en de bergen er om heen. Het enige nadeel aan dit fijne plekje, was dat we bij de (onbeschermde) motor zaten.. Dat werd dus een beetje oorpijn en gebarentaal gebruiken! Uiteindelijk hebben we een prima boottocht gehad en ‘s avonds kwamen we aan in Pakbeng. Pakbeng bestaat eigenlijk alleen maar vanwege de toeristen die met de slow boat komen. Toeristen blijven dus nooit langer dan 1 nacht, omdat ze de volgende dag weer mee moeten met de slow boat. Er was hier dan ook letterlijk niks te doen behalve wat eten en slapen. Voor ons geen probleem, want we konden wel wat slaap gebruiken. De volgende dag weer vroeg uit de veren om de slow boat weer op te gaan. Helaas duurde deze dag iets langer (we hadden wel een stoel weten te bemachtigen!) en toen we rond een uur of 18.00 aanmeerden op Luang Prabang waren we dan ook opgelucht. Twee dagen op een boot vonden vonden we wel weer genoeg!

Luang Prabang beviel ons goed en we zijn er best lang gebleven. Ten eerste omdat er een hele relaxte en gezellige sfeer heerste, maar ook omdat we een beetje last begonnen te krijgen van reismoeheid. Het kost elke keer zoveel energie om uit te zoeken waar je gaat slapen, waar je eet, wat je de volgende dag gaat ondernemen etc.. Hier hadden we even genoeg van en daarbij werden we ook weer ziek. Gelukkig hadden we een heel fijn café/boekenwinkel gevonden en daar konden we op ‘zolder’ films kijken! Echt een ideale dagbesteding voor deze twee zieke meisjes. Met een grote pot thee erbij en lekkere typische vrouwenfilms zijn we de dag goed doorgekomen. Gelukkig hadden we een week geleden Jorien en Kim (twee Nederlandse meiden) ontmoet en die zaten helemaal in een actieve modus, dus die sleepten ons wel even mee naar een tempel. Hier zou een super mooie zonsondergang zijn. In de hitte gingen we dus met zijn viertjes de tempel op. In totaal waren het 320 trappen….dus eitje voor ons;-)!!! Het was een best mooie wandeling naar boven want naast de trappen stonden overal Boedhabeelden en andere mooie dingen. Toen we boven waren, viel het enorm tegen. Het was heel mistig, dus van een heldere zonsondergang was geen sprake. Na een half uur zijn we dus maar teleurgesteld naar beneden gelopen. In ieder geval wel weer even actief gedaan! We vonden daarom dat we best wel een wijntje verdienden en hebben lekker asociaal op twee grote banken genoten van een flink glas witte wijn. Zoals je merkt was er van ons ziekzijn ook weinig meer over;-)!
Over actiefheid gesproken, we hebben ook nog een middagje gefietst in Luang Prabang. Dit was echt super leuk! We zijn langs dorpjes gefietst, bij een zijdefabriekje geweest en bij een tempel waar we een super mooi uitzicht hadden over de Mekong. Dit was een prima meidendagje en op deze manier hebben we Luang Prabang ook meteen beter leren kennen.

Ik had nog wel dagen in Luang Prabang kunnen blijven, maar we kwamen ineens tot het besef dat we nog maar een maand over hadden! En we hadden nog zoveel plannen! Op dus naar de volgende plek; Vang Vieng. Dit is wel een beetje een plaats uit de categorie ‘vreemd’, want dit dorp leeft eigenlijk alleen maar van het tuben. Je vindt hier dan ook maar twee soorten mensen; dronken mensen en brakke mensen… En ja, wij hebben het zelf ook ervaren, het is onmogelijk om nuchter van het tuben vandaan te komen! Op zondag waagden we het erop en stapten met tube en al de tuk tuk in die ons naar de rivier bracht. Hier aangekomen was er al flinke feestmuziek te horen en stonden de eerste dronken mensen al bij de eerste bar. Nog voordat we een druppel water hadden aangeraakt, stonden we al met een ‘bucket’ vol met Lao wiskey met 7up in onze hand. Tijdens het opdrinken van deze emmer (wat natuurlijk super lang duurde) hebben we ons kostelijk vermaakt met het uitlachen van zatte mensen die half naakt om palen zaten te dansen of zichzelf verschut zetten met stomme drankspelletjes. De helft van de mensen liep ook met pleisters op het hoofd, verband om de knieen en gebroken armen.. ai…was dit wel zo’n goed idee?

Toen we de emmer eindelijk weggewerkt hadden, vond ik het toch wel tijd worden om die tube eens uit te gaan proberen. Dus hup met de banden in het water en dit was natuurlijk hilarisch! Al half aangeschoten van de wiskey dobberen we daar over een super lage rivier. Er was gek genoeg best wel een stroming, dus Lizette en ik dreven elke keer van elkaar weg, wat we natuurlijk nog grappiger vonden. Uiteindelijk werd er een soort lasso naar ons toe gegooid en zo werden we aan wal getrokken door de tweede bar. Bij elke bar deelden ze gekleurde gevlochten armbandjes uit, maar die kreeg je alleen als je een shotje Lao wiskey nam.. En vonden wij die bandjes nou net zo leuk! Ik zal zo een foto plaatsen van onze bandjes en dan mogen jullie uittellen hoeveel shotjes we hebben gedronken..Maar goed, van al die alcohol ging het natuurlijk van kwaad tot erger. Steeds bezopener gingen we die rivier op, waardoor we als twee kneuzen in die band op het water dreven… Jehad er een camera op moeten zetten en je had een video met pure entertainment gehad, haha! Nadat ik met mijn dronken hoofd had besloten dat ik mezelf wel even wilde laten volkladden, kwamen we na het tuben onder de graffiti en blauwe stift terug in het dorp. Gelukkig zijn we er met een paar blauwe plekken en schaafwondjes vanaf gekomen! Best een goede score. Uiteraard hadden we nog wel even zin om verder te feesten en zijn daarom wat barretjes afgegaan om te dansen in de open lucht. Een prima dag!

Verstandig als we zijn, lieten we het bij maar 1 dagje tuben en gingen we verder naar Vientane, de hoofdstad van Laos. Lizette had me al gewaarschuwd dat er hier weinig te beleven viel, maar dat zei ze ook over Bangkok, dus ik wist niet hoe geloofwaardig dit was;-) (haha, grapje Liz!). Nee hoor, Lizette had helemaal gelijk en na een avondje Vientane besloten we al snel om hier weg te gaan. We hadden gehoord dat er ergens een super mooie en indrukwekkende grot was in Laos en we hadden wel weer zin in wat avontuur, dus wij boekten een bus richting de grot! Helaas was het best wel een gedoe om er te komen, omdat het nog niet zo toeristisch is en het ergens op het platteland in een mini-dorp ligt. Na een 8 uur lange rit in een lokale bus, waar we letterlijk helemaal door elkaar geschut zijn, kwamen we eindelijk aan in het dorp. Nou, het was amper een dorp te noemen! Het was een weggetje met een paar krakkemikkige huisjes op palen. Er was hier natuurlijk niks te doen en we besloten maar om de zonsondergang te gaan bekijken. De omgeving was er overigens prachtig; grote velden met tabakplanten met daarachter oneindige groene bergen en immense rotsen. Tijdens onze wandeling werden we uitgenodigd om een biertje te komen drinken met de lokale tabakboeren. Dit was ook een hele ervaring. De mannen waren allemaal bier aan het drinken en een oude vrouw zat alle tabakbladeren bij elkaar te binden. Zeggen ze dat vrouwen het zwakke geslacht zijn! Gelukkig werden wij tot de mannen gerekend, want we kregen meteen een pul bier in onze handen gedrukt en met handen en voeten werk, konden we een klein beetje communiceren met deze vriendelijke mensen.

Daarna hebben we even wat gegeten en toen hadden we nog een hele avond over… Met spelletjes zoals kamertje verhuur, wie ben ik en vier op een rij, hadden we toch nog een redelijk avondvullend programma! Na een heerlijke nachtrust werd ik bruut wakker van een enorme onweersbui. Vanuit de kamer hoorde ik al dat het met bakken uit de hemel kwam en het donderde als een gek. Helaas hadden we om 09.30 uur afgesproken met een Nederlandse man om met hem naar de grot te lopen, zodat we samen een bootje konden delen. Met tegenzin dus uit bed en met de ene tegenslag nog te verwerken kwam de volgende al; geen water uit de douche! Waarom moesten we zo nodig op avontuur? Met onze slaaphoofden , korte broekjes en slippers liepen we door de plensende regen. Het regenseizoen was toch voorbij? Helaas was het ook nog een kilometer lopen naar de (ondertussen al 20 keer vervloekte) grot en toen we daar eenmaal aankwamen, waren we door en door nat. Gelukkig maakte het natuurschoon alles weer goed, want wow, wat was dit mooi! Voor de grot lag een groen/blauw meertje en tussen het struikgewas door zag je de mysterieuze en donkere ingang van de grot. Al het zand was natuurlijk modder geworden en na een eng en slipperig weggetje, kwamen we aan bij de ingang van de grot. Hier stond een super smal bootje voor ons klaar. De tocht kon beginnen! Gelukkig hadden we zaklampen gekregen, want het was pikdonker! De grot is in totaal 7,5 kilometer lang, 100 meter hoog en soms 90 meter breed. Omdat het water best laag stond, moesten we af en toe de boot uit en een stuk lopen door het water. Maar omdat er een best wel snelle stroming stond en het natuurlijk super donker was, was dit echt wel een uitdaging! Tijdens de totale tocht ben ik serieus 5 keer mijn slipper kwijt geraakt, een paar keer bijna uitgegleden en heb mijn rechter slipper gesloopt. Ik wilde avontuur, ik kreeg avontuur! Al met al een super gave en bijzondere ervaring!

Omdat we nu gedaan hadden waarvoor we waren gekomen, wilden we nu zo snel mogelijk weg uit het dorp, zodat we richting 4000 Islands konden. Dit zijn allerlei kleine eilandjes in de Mekong en liggen tegen de grens met Cambodja aan. Maar omdat we in een super afgelegen stuk waren, was het nog een heel gedoe om een beetje in de bewoonde wereld te komen. Op dit moment zijn we dus nog steeds niet op de 4000 Islands, want de wegen zijn hier zo ontzettend slecht, dat het uren duurt voordat je een paar kilometer verder bent. Daarom hebben we nu een tussenstop in het kleine slaapstadje ThaKeak en omdat hier uiteraard ook weer niks te doen is, zag ik hier de ideale mogelijkheid om jullie even op de hoogte te brengen van onze bezigheden. Vanavond pakken we de slaapbus naar 4000 Islands en daar komen we als het goed is morgen om 05.00 uur aan. Waarschijnlijk zijn we dan hartstikke gaar, maar de 4000 Islands staan er om bekend om te chillen, dus dat komt goed uit!

Vanaf vandaag hebben we nog maar een kleine 4 weken en we hebben nog plannen zat, dus vermaken doen we ons wel! Over een kleine week willen we in Cambodja zijn waar we uiteraard een bezoekje brengen aan het tempelcomplex Ankor Wat en de indrukwekkende Killing Fields in Phnom Penh. We willen ook graag een paar dagen in een weeshuis werken en vanuit daar reizen we terug naar Thailand, om te gaan eilandhoppen. Want we moeten uiteraard wel gezond, mooi en bruin thuis komen;-)! Maar nu nog een paar weken genieten en van hot naar her reizen!

Liefs en wat zonnenstralen vanuit Laos!