De ontsnapping aan de hitte

Hallo hallo!

Zo zat ik tijdens mijn vorige reis nog in Laos, nu zitten we alweer in Thailand en hebben we tevens een week in Cambodja doorgebracht, wat gaat de tijd snel! Nog maar 11 dagen en we staan weer op Nederlandse bodem, een best wel gek idee na zo lang weg te zijn geweest. Maar stiekem kijken we hier ook erg naar uit! Hopelijk jullie ook een beetje;-).

Het zal een van de laatste keren zijn dat ik weer een lap tekst voor jullie ga fabriceren, dus ik zal weer extra mijn best doen, ook al weet ik mijn god niet waar ik moet beginnen! Ik ga dus maar eens een poging wagen…

In het vorige verhaal vertelde ik dat we de nachtbus naar 4000 Islands gingen pakken, nou dit verliep wat minder soepel dan dat we in gedachten hadden. Na 2 uur wachten op een te warm en vies busstation kregen we de mededeling dat de bus een ongeluk had gehad, maar dat deze er over een half uur zeker wel zou zijn.. niet dus! Na nog eens 3 uur gewacht te hebben, was ons geduld toch echt op en hebben we een andere bus gepakt die ons naar Pakse bracht, een klein saai stadje op een aantal uur rijden van 4000 Islands. Nog steeds niet aangekomen op de gewenste bestemming dus! De volgende dag kwam de bus gelukkig wel gewoon opdagen en waren we binnen een aantal uur bij 4000 Islands. Met een kleine ferry werden we naar Don Det gebracht, het eiland waar we de komende dagen gingen chillen. Het centrum van Don Det bestaat eigenlijk alleen maar uit een zandweggetje met daaraan alle restaurantjes en kleine bungalows met uitzicht over de Mekong. Na een tijdje zoeken hadden we een klein, houten hutje met 100 gaten erin, maar met een ongeloofijk gaaf uitzicht over de Mekong. We hadden een flinke veranda met hangmatten voor onze deur en met een Chang biertje was het hier prima vertoeven. Omdat er vrij weinig leuke hangplekjes waren, besloten we om toch maar actief te gaan doen, dus bedachten we om een kajak-tour te gaan doen. Nu weten de mensen met een goed geheugen nog wel dat Lizette en ik in Amerika al eens een hopeloze poging tot kajakken hebben gedaan en dat dit leidde tot spierpijn in de armen, chagrijnigheid en pure haat jegens kajaks en andere vervoersmiddelen per water. Toch besloten we deze tour te doen, want we zouden dolfijnen gaan spotten, bij een strandje aanmeren en 2 watervallen gaan bekijken. De volgende dag stonden we dus om 08.00 uur ‘s ochtends als twee gare Harrie’s klaar om met 10 anderen in een kajak te stappen. Tot onze verbasing ging het super goed en liepen we bijna de hele tijd aan kop! Wat waren we trots op onze kajak-skills! Na 40 minuten peddelen en onze mede-kajakkers kei hard nat gespetterd te hebben, kwamen we aan bij een tempel. Hier even genoten van een aantal jonge, kale monikjes in wording en daarna doorgelopen naar een waterval. Hierna was er even tijd om een duik te nemen in een super mooi stukje water, in de stroming van de waterval en tussen de rotsen in. Hier dus lekker opgefrist en toen was het weer tijd voor het volgende stuk roeien. Ditmaal zouden we door drie sterke stromingen moeten varen, dus daar werden we goed op geattendeert door onze gidsen. Lizette en ik namen dit natuurlijk totaal niet serieus en gingen daarom lachend verder, totdat we ineens in een totaal andere richting dan de rest op dobberden/ mee werden gesleept met de stroming. Nog voordat we in lachen konden uitbarsten, lagen we allebei onder de boot in het water… oeps toch beter luisteren voortaan! Na de twee andere stromingen gelukkig wel zonder kleerscheuren te hebben overleefd, kwamen we weer in rustig vaarwater en hebben nog een flink stuk verder gepeddeld voordat we bij een klein strandje aankwamen. Hier gingen we onze lunch nuttigen en hadden we tijd om een duik te nemen in het water. Ineens kwam een groepje dolfijnen langs en dit was natuurlijk wel echt een beloning na al dat roeien! Na nog een waterval te hebben bekeken en nog een klein stukje terug naar Don Det te hebben gekajakt, was de dag ineens voorbij en kwamen we gesloopt aan en ploften uiteraard meteen neer in onze hangmatten. Ja, onze mening over kajakken is bijdeze toch wat positiever geworden dan voorheen!

Eigenlijk hadden we het na een paar dagen wel weer gezien op 4000 Islands en besloten we om de bus naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, te nemen. Na super lang gewacht te hebben bij de grensovergang, was het dan eindelijk tijd om te beginnen aan de tocht van 8 uur. Maar helaas, ook hier viel het tegen; de 8 uur werd uiteindelijk 16 uur en ipv 18.00 uur kwamen we om 00.00 uur aan in Pnomh Penh. Vanaf toen is mijn haat voor bussen echt ontstaan! Gelukkig hadden we een super fijn –en voor ons backpackers luxe- hotel gevonden met airco en ligbad! Wat een feest! Hier een heerlijke nachtrust gehad en de volgende dag merkten we pas hoe heet het wel niet was! Met net een stap buiten ons fijne airconditioned kamertje, stonden de zweetdruppels op ongeveer al mijn lichaamsdelen. Pff, wat word je passief van dit soort weer! Eigenlijk hadden we bedacht dat we de eerste dagen in Pnomh Penh zouden gaan chillen, maar het zou op 13 tot 17 april Nieuw Jaar zijn en dan zouden er veel bezienswaardigheden gesloten zijn. Min of meer werden we dus gedwongen om de volgende dag al het verschrikkelijke ‘Tuol Sleng’ te gaan bezoeken. Deze voormalige school –en daarna martelgevangenis tijdens het Pol Pot regime- is nu een museum, waar in duidelijk wordt wat er tussen 1975 en 1979 allemaal gebeurd is in Cambodja. Ik denk dat het de meest nare plek is waar ik ooit ben geweest. Dit komt mede omdat ze het museum helemaal in tact hebben gelaten en de bedden waarop men gemarteld werd, de voorwerpen waarmee men gemarteld werd en zelfs de bloedvlekken op de tegels nog aanwezig waren…. Zo ontzettend gruwelijk! Na 3 uur vol afschuw en ongeloof, vonden we het wel mooi geweest. De volgende dag stond helaas weer iets verschrikkelijks op het programma; een bezoek aan de Killing Fields. Hier werden de gevangenen van Tuol Sleng naar toe gebracht en vermoord op de rand van hun al gegraven graf. Het is dan ook zo dat je nog tientallen grote en kleine kuilen ziet als je over de Killing Fields rondloopt. Het zijn allemaal massa-graven en in sommige graven werden soms wel 450 lijken gestopt. Wat me het meeste kippenvel gaf was dat je op het zandpad waar je liep allerlei stukken kleding en stukjes bot uit het zand zag steken. Door een audio-tour kreeg je bij verschillende plekken uitleg over wat daar vroeger af heeft gespeeld. Zo stond er een grote boom waar vroeger luidsprekers aanhingen, waar Nationale liederen uit klonken om zo het gegil van de slachtoffers te vermaskeren. Ook was er een zogenaamde ‘ Killing Tree’ waar -je gelooft je oren niet- baby’s aan hun beentjes werden vastgepakt en met hun hoofd tegen de boom aan werden geslingert, zodat ze rechtstreeks in het massa-graf wat daarnaast was gegraven belanden. Ik heb echt met verbazing alle informatie aangehoord en gelezen en was echt met stomheid geslagen hoe mensen dit elkaar aan kunnen doen. En dat bij hun eigen volk. Het geeft je aan de ene kant een ontzettend naar en vreemd gevoel om op zo’n plek te zijn, maar aan de andere kant ben ik blij dat ik dit stukje geschiedenis van Cambodja nu ken.

Na deze twee gruwelijke dagen, vonden we het wel tijd om nu eens echt te gaan relaxen en hebben daarom lekker een paar dagen genoten van lekker eten, drinken en een dagje zwemmen. Helaas zat het weeshuis er niet in en zijn we doorgegaan naar Siem Reap. Deze levendige stad bruist van de vele barretjes, restaurantjes, markten en live muziek. Heel gezellig, maar er stond natuurlijk weer wat cultureels op het programma (vinden jullie ons niet goed?!) en de volgende dag dus vroeg uit de veren om het grootste tempelcomplex ter wereld te bekijken; Angkor Wat! Dit complex bestaat uit verschillende grote tempels op verschillende lokaties en is in de 12e eeuw gebouwd in opdracht van de koning van Cambodja. Je kunt je hier dan ook dagen mee vermaken, maar wij vonden een dagje wel genoeg:-P! Om 07.30 uur stond onze tuk-tuk chauffeur al klaar en met de felle zon nu al op onze bolletjes, reden we richting Angkor Wat. We kwamen meteen aan bij de grootste van allemaal en hier hebben we dan ook een gids genomen om ons het een en ander te vertellen. Dit was allemaal erg interessant en indrukwekkend, maar met die zon op onze bezwete hoofdjes, werden we er niet echt scherper op en het was dan ook goed dat er na 2 uur een einde kwam aan het verhaal over de soort stenen die waren gebruikt, de oorlogen tussen al die rare goden -van wie we de namen allang weer vergeten zijn- en de data waarop alles gebouwd werd.. Daarom onze gids mooi afgeschud en Ilja en Lizette gingen de rest wel even zelf ontdekken! Helaas begon de zon natuurlijk steeds feller te worden en wij steeds slomer en bij elke tempel daalde het aantal minuten die we er doorbrachten. Ja, allemaal leuk en aardig hoor, maar op een gegeven moment lijkt elke steen en elke Boedha op elkaar! Toch hebben we het nog best lang volgehouden en vertrokken we rond 15.00 uur met oververhitte koppen terug naar het hotel voor een ijskoude douche.

Omdat we het eigenlijk veel te heet vonden in Cambodja vonden we het wel tijd om terug te gaan naar Thailand om onze laatste week te slijten op een tropisch eiland. Al snel waren we eruit dat we naar Koh Chang wilden. Dit eilandje ligt 4 uur rijden van Bangkok en is ideaal voor straks als we nog een paar dagen in Bangkok gaan besteden. Na eerst een rit van 3 uur naar de grensovergang van Cambodja naar Thailand, drie uur in de zon in een rij te hebben gewacht voor de paspoortcontrole, een rit van 4 uur in een mini-busje en de 45 minuten durende ferry overtocht, kwamen we aan op bestemming. (Wie zei dat reizen leuk was?!).

Na een korte zoektocht naar een geschikt hutje en een snelle hap, stapten we direct in ons bedje en zouden we de volgende dag wel gaan bekijken wat er allemaal te doen was op het eiland. Toen ik bezweet wakker werd en de zon door de kieren van de hut zag schijnen, werd het meteen duidelijk dat we ook hier niet aan de hitte konden ontsnappen. (Ik weet dat jullie het daar maar zwaar hebben, maar elke dag 35 graden gaat ook vervelen hoor!). Na snel beraad vonden we ons hutje ook net iets te krakkemikkig (ook als backpacker mag je eisen stellen!) en startten we onze zoektocht naar een iets beter huisje. Gelukkig hadden we iets leuks gevonden en zijn we snel daar naar toe verhuisd. Ook hadden we ondertussen een perfecte chill-spot ontdekt; een relaxed restaurantje aan zee met allemaal relaxte kussens, banken en hangmatten! Dit werd meteen ons tweede huis hier en de dagen dat we hier zitten, hebben we eigenlijk alleen nog maar daar doorgebracht. Met af en toe een cocktailtje, een overheelijke groene curry en een boekje erbij is het prima te doen in een hangmatje met uitzicht over de zee… Wat hebben we het toch zwaar!

Omdat we ons toch wel erg passief hebben gedragen de afgelopen dagen, vonden we dat we wel weer wat ‘actiefs’ konden gaan doen. We gaan daarom morgen lekker met een bootje naar allerlei kleine eilandjes en mooie witte stranden… Uiteraard gaan de snorkelspullen mee voor een klein ontdekkingsreisje door de onderwaterwereld van Koh Chang! In het weekend willen we een ander plekje op dit eiland verkennen en wel met de naam ‘White Sand Beach’ do I need to say more?!!! Rond woensdag willen we weer in Bangkok zijn om daar onze reis officieel af te sluiten. Bangkok vonden we de vorige keer zo leuk en we kijken er eigenlijk al weken naar uit om hier weer naartoe te gaan en te genieten van de lady boys, verse goedkope sapjes en de noodles-soepjes van de kraampjes en de gekke dronken toeristen die zichzelf totaal te buiten gaan. Uiteraard is Bangkok niet echt onze laatste dag van de reis, maar vanaf zaterdagmiddag zijn we eigenlijk alleen nog maar bezig om steeds een stapje dichter bij huis te komen. We vliegen namelijk de 28e vanaf Bangkok naar Mumbai, waar we nog een paar uur kunnen besteden. Die nacht vliegen we naar Istanbul en de volgende ochtend komt er dan echt een einde aan een weekend vol met vliegen en reizen, want dan staan we om 10.15 uur op het vliegveld van Brussel! Echt een raar idee!

Voor nu gaan we nog heeeeel hard genieten van onze laatste anderhalve week en wie weet komt er nog een laatste verhaaltje aan het eind van deze onvergetelijke reis!

Dikke knuffel van Ilja!